ยามพิโรธโกรธร้ายใจป่วนปั่น
จิตไหวหวั่นสั่นคลอนร้อนรุ่มร้าย
ดังเปลวเพลิงแผดเผาใจให้มลาย
หลอมสลายด้วยไฟแห่งโกรธา

คนหนอคนมากมายก็หลายจิต
หลายคมจมอยู่กับพิษริษยา
อันสิ่งใดช่วยดับไฟในกายา
หรือให้ฝนบนฟ้ามาดับใจ

หยาดน้ำฟ้าร่วงหล่นบนดวงจิต
พอโดนพิษร้อนแรงก็มอดไหม้
หยาดน้ำทิพย์ระเหยหายกลายเป็นไอ
แต่ก็ไม่ทำให้ใจดีขึ้นเลย

โบราณจีนว่าหยินต้องหยาง
เพื่อเป็นกลางในใจจึงได้เผย
อัันหยินคือความเย็นใจที่ไม่เคย
อย่าละเลยใช้หยินดับหยางลง